Potrzebne są do tego kartki papieru (albo jeden duży arkusz rozłożony na podłodze) lub tablica. (Tak na marginesie, czy Wasi uczniowie też lubią pisać i rysować na tablicy? Ja mam czasem wrażenie, że daje im to poczucie wyjścia z typowej roli i miejsca. Lubią to.)

I co dalej? Dalej możemy zrobić kilka wariantów rysowanego dyktanda, zależnie od grupy:

a) Ja dyktuję przedziwne kombinacje różnych części ciała (opcjonalnie dodając słowa na rozmiar, kształt, długość).

b) Każdy z nas (zaczynam ja dla przykładu, potem każdy uczeń po kolei) dyktuje jakąś część ciała.

c) Każdy z uczniów dyktuje nam swojego potwora. I ja też rysuję, i zwykle najbrzydziej, a jakże! To integruje i ośmiela.

d) Druga runda, albo część wpleciona w dyktando od początku – po narysowaniu części ciała (jednej lub wszystkich) dyktuję/dyktujemy kolory. Kolory warto czasem też przypomnieć, zwłaszcza jak uczniom przychodzą do głowy te mniej standardowe, typu srebrny czy cielisty, albo odcienie (jasny/ciemny). Plus jeszcze raz wymieniamy nazwy ciała, tym razem na innym poziomie skupienia, bo przecież „tylko” kolorujemy.
 

Dyktando gestami. Bawimy się w mimów. Zależnie od grupy, ja pokazuję kształt, rozmiar i o którą część ciała chodzi, lub angażuję w pokazywanie całą grupę (znów – każdy po kolei pokazuje jakąś część ciała, albo każdy po kolei swojego potwora).

Tutaj też pojawiają się warianty:

a) Może być tak, że samo pokazywanie i zgadywanie okaże się wystarczająco angażującym wyzwaniem.

b) A też można gestami i minami opisać o którego potwora z pakietu „Potworki”, zdjęcia lub rysunków chodzi. Zgadujemy który to! Można ten wariant wykorzystać jako dodatkowe powtórzenie na następnej lekcji, jeśli będziemy zgadywać o który z naszych wcześniej wykonanych rysunków chodzi.

To co bardzo ważne w tym wariancie!

Pamiętajmy, że nie wystarczy wskazanie palcem potwora czy jego części ciała. Modelujemy, a potem konsekwentnie pilnujemy tego, żeby używać słów! Podpowiadamy i pomagamy jeśli trzeba, przypominamy poprzez własną odpowiedź, z wyraźną werbalną lub niewerbalną zachętą, żeby uczeń powtórzył po nas podpowiedziany przez nas wyraz.